to my friends
Είναι η φάση που τα ωραία τελειώνουν. Η φάση που απορείς πότε πέρασαν σχεδόν τέσσερις μήνες. Και να πεις ότι δεν ήταν γεμάτοι μήνες. Το πιο γεμάτο καλοκαίρι. Το καλοκαίρι μετά τη σάπια, ψυχοφθόρα και ανούσια στρατιωτική θητεία. Το καλοκαίρι πριν το μεταπτυχιακό. Πρόσωπα, μέρη, παραστάσεις, ανατροπές.
Όσο κι αν το ανέβαλα τόσο καιρό, ήρθε η ώρα να γεμίσω τη βαλίτσα. Από αύριο άλλη χώρα, άλλη ζωή. Το επόμενο βήμα.
Κι αυτό το κάρμα, τα φέρνει έτσι που οι αποχαιρετισμοί δεν αντέχονται. Κάποιους θα ήθελα να μπορώ να σας χαιρετάω για μέρες, και πάλι δε θα μου έφτανε. Κάποιους δε σας χαιρέτησα.
Πώς γίνεται να σχεδιάζεις και να περιμένεις κάτι για μήνες και την τελευταία ώρα να νιώθεις ότι πέφτεις πάνω σε τοίχο; Είναι κι ο καιρός που αποφάσισε να με χαιρετήσει με την πρώτη βροχή. Προσθέτει στη μελαγχολία. Είναι κι αυτή η βαλίτσα που δε γεμίζει με τίποτα.
Οι τελευταίες μέρες ήταν τόσο έντονες και χαλαρές παράλληλα. Ωραίες μέρες. Μέρες που θυμάσαι μετά από χρόνια και πιάνεις τον εαυτό σου να χαμογελάει ασυναίσθητα. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Στα καλύτερα που έρχονται παιδιά! Εδώ θα είμαστε πάλι και θα προχωράμε παρέα τις ζωές μας. Γι’ αυτό είναι οι φίλοι.
Κι επειδή πολύ το μαύρισα και δε ήταν αυτός ο σκοπός μου…
Now get this
London calling, yeah, I was there, too
An’ you know what they said? Well, some of it was true!
London calling at the top of the dial
After all this, won’t you give me a smile?
thoughts of a tibetan monkey 
Πέτρο μου καλό ταξίδι καλή αρχή στο επόμενο βήμα σου!! Η προσαρμογή γίνεται πολύ γρήγορα ούτε που θα το καταλάβεις! Άλλωστε με την πρώτη ευκαιρία θα μπορείς να έρχεσαι να μας βλέπεις και εμείς θα ανυπομονούμε να μας πεις από κοντά τα νέα σου με ενθουσιασμό για τα τόσα διαφορετικά πράγματα που θα έχεις ζήσει εκεί…Οι αποχαιρεισμοί το ξέρω είναι δύσκολοι και κάνουν και την ατμόσφαιρα πιο βαριά χωρίς λόγο, γιατί δεν φεύγεις για τον πόλεμο αλλά για κάτι πολύ ευχάριστο..όμως θα ήθελα να σε έχω χαιρετήσει! Θα περιμένω όμως να σε δω και επίσης το αποχαιρετιστήριο άρθρο σου ήταν πολύ άμεσο και συγκινητικό που με κάλυψε αρκετά παρόλο που δεν σε είδα.
Σε άλλη χώρα περνάς ωραία, γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, αποκτάς καινουριες συνήθειες, όμως κάθε φορά που γυρίζεις σπίτι και πρέπει να το ξαναποχωριστείς για να επιστρέψεις στο εξωτερικό τα συναισθήματα που ένιωσες χθες είναι πάλι τα ίδια, αλλά όταν προσγειωθείς Λονδίνο ξεχνάς τελείως την στενοχώρια και καταπιάνεσαι με τις δουλειές εκεί και μπαίνεις στον εκεί ρυθμό σου άρα είναι σαν να ζεις παράλληλες ζωές την μια εδώ την άλλη εκεί…αυτό θα το αισθάνεσαι συνέχεια.
Γράψε κάτι αντίστοιχο όταν θα έχεις σχηματίσει την πρώτη ολοκληρωμένη σου εντύπωση..
Με αγάπη
Εφη